Belgische studente sterft tijdens slaap in India
Tine Laleman (22) uit Eernegem was op reis met medestudenten van KULeuven.
EERNEGEM - Tine Laleman (22) uit het West-Vlaamse Eernegem, een theologiestudente aan de KULeuven, is in de nacht van woensdag op donderdag in haar slaap gestorven tijdens een studiereis door India. De verslagenheid is enorm.
De studiereis zat er bijna op toen Tine Laleman donderdagmorgen dood werd aangetroffen in haar tent in Ladakh, een district in het noorden van India. 'Woensdag had ze nog deelgenomen aan een lichte voettocht', vertelt Tine Baelmans, vicerector studentenbeleid van de KULeuven. 'Niets wees erop dat er iets mis was.'
In de zomer kan het in Ladakh - op een hoogte van 3.650 meter - tot meer dan 40 graden zijn. 'Toch is het niet duidelijk of er een verband is met de hitte', gaat Baelmans verder. 'We weten ook niet wat de autopsie heeft opgeleverd.'
De kans is daarom groot dat er een nieuwe autopsie gebeurt in ons land. 'Er is gezegd dat ze eerstdaags gerepatrieerd wordt. We hopen dat dit snel gebeurt.'
Voor de overblijvende 31 studenten en hun begeleiders worden het nog zware dagen in India. 'Het overlijden is hard aangekomen. Daarom is het programma aangepast en zijn er ook gebedsmomenten. Zondagmorgen reizen ze terug.'
Vicerector Baelmans wijst er nog op dat de reis al jaren georganiseerd wordt zonder problemen. 'Het is ook geen overdreven zwaar programma.'
Ook in Eernegem is de verslagenheid groot. Tines vader is huisarts Luc Laleman, haar moeder Hilde Demuynck. Tine heeft twee broers en één zus: Thomas (21), Hannes (20) en Marieke (18).
Tine was al zeven jaar een gedreven chiroleidster, zegt een medeleider. 'Ook haar zus Marieke is leidster.'
Op de faculteit theologie werd een herdenkingskamer ingericht. Daar kunnen de studenten een rouwregister tekenen.
In de zomer kan het in Ladakh - op een hoogte van 3.650 meter - tot meer dan 40 graden zijn. 'Toch is het niet duidelijk of er een verband is met de hitte', gaat Baelmans verder. 'We weten ook niet wat de autopsie heeft opgeleverd.'
De kans is daarom groot dat er een nieuwe autopsie gebeurt in ons land. 'Er is gezegd dat ze eerstdaags gerepatrieerd wordt. We hopen dat dit snel gebeurt.'
Voor de overblijvende 31 studenten en hun begeleiders worden het nog zware dagen in India. 'Het overlijden is hard aangekomen. Daarom is het programma aangepast en zijn er ook gebedsmomenten. Zondagmorgen reizen ze terug.'
Vicerector Baelmans wijst er nog op dat de reis al jaren georganiseerd wordt zonder problemen. 'Het is ook geen overdreven zwaar programma.'
Ook in Eernegem is de verslagenheid groot. Tines vader is huisarts Luc Laleman, haar moeder Hilde Demuynck. Tine heeft twee broers en één zus: Thomas (21), Hannes (20) en Marieke (18).
Tine was al zeven jaar een gedreven chiroleidster, zegt een medeleider. 'Ook haar zus Marieke is leidster.'
Op de faculteit theologie werd een herdenkingskamer ingericht. Daar kunnen de studenten een rouwregister tekenen.
Bron: www.nieuwsblad.be
'We zullen je glimlach missen'
Vrienden en familie nemen massaal AFSCHEID van TINE LALEMAN
ICHTEGEM - Vrienden en familie namen zaterdag in een nokvolle Sint-Medarduskerk afscheid van Tine Laleman (22). De Eernegemse studente overleed vorige week op studiereis in India aan een dubbele klaplong.
Het afscheid van Tine Laleman viel iedereen zwaar. Waarom, lag op ieders lippen te lezen.
'Boosheid en onbegrip is wat we nu met zijn allen voelen. Hier zijn geen woorden voor. Tine leefde zo graag. Ze was jong en vol levenslust', zei pastoor André Foulon aan het begin van de eucharistieviering. Hij wees naar een grote foto die vooraan stond opgesteld. Een foto van Tine tussen enkele kinderen tijdens haar laatste studiereis in India. Enige tijd later stierf Tine in haar tent aan een dubbele klaplong. Een onverwacht verlies dat in de hele kerk voelbaar was. Vooral bij de ouders van Tine, huisarts Luc Laleman en Hilde Demuynck, bij haar broers en zus Thomas (21), Hannes (20) en Marieke (18) en bij haar vriend Philip.
Tine lag opgeborgen in een witte kist die werd gedragen door vriendinnen en medestudenten. Broer Hannes verwelkomde iedereen in naam van de familie. 'We zullen nooit meer kunnen praten met Tine, maar ze zal altijd bij ons blijven. Laten we het vandaag stil maken om afscheid te nemen.'
De kerk was te klein voor het afscheid. Studenten van de faculteit Godgeleerdheid van de KULeuven, leden van Chiro Sint Lutgard bij wij Tine leidster was, collega's van vader Luc... iedereen wou de familie steunen. Ook buiten de kerk stond een massa mensen. Zij konden de plechtigheid volgen op twee plasmaschermen. De offerande duurde meer dan half uur, de misviering in totaal 2,5 uur. Een harp zorgde voor muzikale emotionele momenten.
De pastoor haalde enkele anekdotes boven. 'Tine is hier nog misdienaar geweest. Ze wisselde ooit de beker wijn met water. Achteraan zat ze te gniffelen of de pastoor het verschil wel zou merken.'
Ook enkele vriendinnen en medestudenten dachten nog even terug aan de leuke tijden met Tine. 'Je was een stralende jonge meid die zowel de bejaarden in het rusthuis, als de kinderen in de chiro gelukkig kon maken', klonk het. 'Weet je nog toen we de weg kwijt raakten en we uren fietsten naar een fuif. Jij zei altijd dat ik te rap reed, ik vond dat je te traag was. Of als we een bakje friet aten op weg naar de les. Jouw helft zonder zout, mijn helft met zout. Of die keer dat je naar het jeugdhuis kwam met twee verschillende schoenen aan omdat je broers de andere hadden verstopt. We zullen je opgewektheid enorm missen.'
Een ex-juf uit het zesde leerjaar kreeg de tranen in de ogen toen ze een brief voorlas. 'Ik zal je glimlach nooit vergeten. Vroeger in mijn klasje, nu als leidster van mijn kinderen. Je was zo lief voor iedereen.'
De laatste woorden waren voor medestudent Jan die met Tine op reis was in India. 'De laatste nacht wou jij buiten slapen en naar de sterren kijken. Je zag op de valreep nog een vallende ster, waarna je een griezelverhaal vertelde. Kort voor het slapen gaan zong je voor ons nog een slaapliedje van de chiro. Het werd jammer genoeg een afscheidslied.'
'Boosheid en onbegrip is wat we nu met zijn allen voelen. Hier zijn geen woorden voor. Tine leefde zo graag. Ze was jong en vol levenslust', zei pastoor André Foulon aan het begin van de eucharistieviering. Hij wees naar een grote foto die vooraan stond opgesteld. Een foto van Tine tussen enkele kinderen tijdens haar laatste studiereis in India. Enige tijd later stierf Tine in haar tent aan een dubbele klaplong. Een onverwacht verlies dat in de hele kerk voelbaar was. Vooral bij de ouders van Tine, huisarts Luc Laleman en Hilde Demuynck, bij haar broers en zus Thomas (21), Hannes (20) en Marieke (18) en bij haar vriend Philip.
Tine lag opgeborgen in een witte kist die werd gedragen door vriendinnen en medestudenten. Broer Hannes verwelkomde iedereen in naam van de familie. 'We zullen nooit meer kunnen praten met Tine, maar ze zal altijd bij ons blijven. Laten we het vandaag stil maken om afscheid te nemen.'
De kerk was te klein voor het afscheid. Studenten van de faculteit Godgeleerdheid van de KULeuven, leden van Chiro Sint Lutgard bij wij Tine leidster was, collega's van vader Luc... iedereen wou de familie steunen. Ook buiten de kerk stond een massa mensen. Zij konden de plechtigheid volgen op twee plasmaschermen. De offerande duurde meer dan half uur, de misviering in totaal 2,5 uur. Een harp zorgde voor muzikale emotionele momenten.
De pastoor haalde enkele anekdotes boven. 'Tine is hier nog misdienaar geweest. Ze wisselde ooit de beker wijn met water. Achteraan zat ze te gniffelen of de pastoor het verschil wel zou merken.'
Ook enkele vriendinnen en medestudenten dachten nog even terug aan de leuke tijden met Tine. 'Je was een stralende jonge meid die zowel de bejaarden in het rusthuis, als de kinderen in de chiro gelukkig kon maken', klonk het. 'Weet je nog toen we de weg kwijt raakten en we uren fietsten naar een fuif. Jij zei altijd dat ik te rap reed, ik vond dat je te traag was. Of als we een bakje friet aten op weg naar de les. Jouw helft zonder zout, mijn helft met zout. Of die keer dat je naar het jeugdhuis kwam met twee verschillende schoenen aan omdat je broers de andere hadden verstopt. We zullen je opgewektheid enorm missen.'
Een ex-juf uit het zesde leerjaar kreeg de tranen in de ogen toen ze een brief voorlas. 'Ik zal je glimlach nooit vergeten. Vroeger in mijn klasje, nu als leidster van mijn kinderen. Je was zo lief voor iedereen.'
De laatste woorden waren voor medestudent Jan die met Tine op reis was in India. 'De laatste nacht wou jij buiten slapen en naar de sterren kijken. Je zag op de valreep nog een vallende ster, waarna je een griezelverhaal vertelde. Kort voor het slapen gaan zong je voor ons nog een slaapliedje van de chiro. Het werd jammer genoeg een afscheidslied.'
Bron: www.nieuwsblad.be